Każdemu z nas zdarza się powiedzieć jakieś głupstwo. Każdemu z nas zdarza się też powiedzieć szczerą prawdę w momencie, w którym nikt szczerości nie oczekuje. Niektórzy - jak profesor Hartman i były już prezes Kompanii Węglowej, pan Mirosław Taras - mieli odwagę dotknąć tabu i głośno powiedzieć prawdę. Pierwszy z nich wspomniał o otwartej (sic!) dyskusji na temat związków kazirodczych, jaka ma miejsce w Europie i mieć czelność wyrazić zachwyt nad otwartością naszych zachodnich sąsiadów w tym temacie. Drugi z nagle skreślonych miał odwagę publicznie przyznać, że pompowanie pieniędzy w spółkę, która podobno musi w swej strukturze posiadać trwale nierentowne oddziały jest, cytuję: "reanimacją trupa". Ze względu na pięćdziesiąt tysięcy (jeszcze) żywych pracowników Kompanii Węglowej S.A. prezes mógł raczej użyć słowa "bankruta". Zresztą, jakie ma to dziś znaczenie, gdy dobrze zapowiadający się polityk, będący doradcą w kilku ministerstwach wraca do zawodu wykładowcy akademickiego tylko dlatego, że jako filozof i etyk miał czelność poruszyć temat, którego większość wolałaby nie widzieć, zaś facet który postawił na nogi kopalnię Bogdanka, nie mogąc uzyskać pomocy (euroobligacji) dla wciąż rozrzutnego bankruta (trawale nierentowne oddziały, dziwne firmy i ich związki z zarządem, związki zawodwe i ich związki z firmami etc.) i nazywając tę pomoc po imieniu został nagle odwołany, gdyż nie tylko nie wyciągnął z kieszeni brakującej kwoty ale jeszcze ciepłego nieboszczyka (KW S.A) miał czelność nazwać trupem! Spieszmy się kochać mądrych i odważnych ludzi, gdy śmierć mózgowa ogarnia nie tylko partie ale też kluczowe dla branży firmy! Oni tak szybko odchodzą a na ich miejscu nie pojawia się z reguły nikt mądrzejszy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz